Lisa De Grave

Ik heb een passie voor het bespreekbaar maken van mentale gezondheid en er gerichte actie aan toevoegen.
Deze passie is gegroeid uit mijn persoonlijk proces. Als tiener worstelde ik met mezelf.
Ik ervaarde de wereld zo intens en had geen plaats waar ik ongeremd mezelf kon zijn.
Ik startte een traject bij een psycholoog.
Dat moment was de start van mijn journey. Mijn ontdekkingstocht naar mezelf.
Het is niet dat het vanaf toen opeens van een leien dakje liep. Ik dacht dat ik na 10 sessies wel ‘gefixt’ zou zijn. Dat door over alles te praten, ik mijn struggles nooit meer ging tegenkomen.
De oplossingen die ik telkens toepaste hielpen me niet op lange termijn.
Het ging telkens even goed met me, en daarna viel ik weer in een diepe put. En die put werd steeds dieper. Ik gebruikte namelijk telkens alle kracht die ik had om uit de put te geraken, maar de put werd nooit helemaal gevuld.
Ik zat in een omgeving die niet gezond voor me was, ik stond constant onder hoogspanning.
In een ontsnappingspoging ging ik op erasmus naar de UK. Maar daar botste ik zo op mezelf. Ik kwam erachter dat ik nooit geleerd had om voor mezelf te zorgen. Ik was zo gewoon dat mijn netwerk het hoopje Lisa wel zou opvangen. Terug aangekomen in België ging ik terug een traject aan bij een psycholoog. Maar dit bleef bij praten, Het praten was wel waardevol om me begrepen te voelen. Maar er kwamen geen concrete actie en tools waarmee ik aan de slag kon.
Op mijn 25 kon ik opeens niet meer. Ik zat op mijn job als ergotherapeut in het woonzorgcentrum. Een job waar ik geen voldoening uit haalde. Op een ochtend was ik niet meer in staat om naar mijn afdeling te vertrekken. Het enige wat ik kon doen was ongecontroleerd huilen. Ik zat er in mijn bureau. Ik was op. Nadat ik daar al een uur zat is een collega met me naar onze leidinggevende gegaan. Ze hebben me naar huis gestuurd. Hoe ik thuis ben geraakt, kan ik me op de dag van vandaag nog steeds niet herinneren.
Her verdict viel: burn-out.
Voor een jaar was ik dan ook echt out. Tijdens dat jaar ging ik voor het eerst naar een coach ipv een psycholoog. Zij bewoog me tot actie. Op een dag stelde ze me de vraag: 
'Lisa, hoe ziet je ideale job eruit?'
Onmiddellijk kwam het geven van therapie samen met mijn hond uit mijn mond.
Een maand later startte ik de 2-jarige opleiding: postgraduaat dieren in de hulpverlening.
In het laatste jaar moesten we een eigen project opstarten. Ik was ondertussen gestart op een nieuwe job. Ik zou het project doen met kippen. Want dat is wat ze op mijn toenmalige job wilden. Ik stapte weg van mijn eigen passie voor het werken met honden. Want er was al een therapiehond aanwezig op mijn job. Ik ging people pleasen en een project uitwerken met kippen. De motivatie ontbrak me echter compleet. Dit lag zo ver van mezelf verwijdert. Tot op een dag dat de puzzelstukjes in elkaar klikte. Met erg veel angst vertelde ik op mijn job dat ik het project niet meer wilde doen. Ik koos voor mezelf en dat was fucking scary.
En zo was mijn eigen praktijk geboren. Ik startte uit de drijfveer om hoogsensitieve kinderen de basis te gaan aanleren aan de hand van vaardigheden hoe zij met hun intense emoties kunnen omgaan. Door mijn hond Kadee hierin te betrekken kunnen we samen al spelend leren.
In december 2021 stopte ik op mijn job in loondienst. De 3 maanden die daar op volgden stapte ik zelf in een coaching traject. Ik voelde gewoon dat ik meer kon. Ik stapte uit de slachtofferrol waarin ik leefde. Ik vond het puzzelstuk dat ik zelf nog miste.
Namelijk zelfliefde.
In mijn eigen proces heb ik zoveel geleerd over mindset en persoonlijke ontwikkeling.  Hierdoor begon het ook te kriebelen om volwassen vrouwen te gaan begeleiden.
Vrouwen die zich in een gelijkaardig proces bevinden als ik enkele jaren geleden.
Ik voel hoe waardevol mijn eigen ervaringen zijn in het coaching van vrouwen die klaar zijn voor verandering.
Ik zal zelf ook nooit stoppen met mezelf te blijven ontwikkelen.
Want dat is waar mijn magie zit.
Door mezelf te blijven ontwikkelen kan ik de mensen helpen die nu vastzitten in enkel praten.
Ik ben super benieuwd waar dit pad me nog verder zal brengen. En hoop enkele van jullie op dit pad tegen te komen.